چگونه دانشجوی بهتری باشیم؟ *

نکاتی کلی برای اینکه بهتر درس بخوانیم، بهتر یاد بگیریم، بهتر معلومات‌مان را ارائه کنیم، و بهتر نمره بگیریم!

 

کلیات

• برای بسیاری از دانشجویان، دانشجو بودن اولین تجربه زندگی مستقل و دور از خانه است. این به تنهایی شاید بیشتر از تحصیلات شما ارزش داشته باشد. زیرا پرورش واقعی شما از همین‌جا شروع می‌شود.
• زندگی دانشجویی می‌تواند موجد فشارهای روحی باشد. قبول کنید که این فشارهای روحی در زندگی حالتی طبیعی است. در این طور مواقع با دوستان خود صحبت کنید و از آنها دوری نجویید.  مطمئن باشید در کمک به روی هر کسی که تحت فشار روحی است، باز می‌باشد.
• چهار شرط یادگیری موفقیت‌آمیز و لذت‌بخش، که لازم است در خود آن‌ها را ایجاد و نسبت به آن‌ها آگاهی داشته باشید، عبارتند از:
• تمایل به یادگیری: انگیزه و هدف
• یادگیری با انجام فعالیت: تمرین، اشتباه کردن، تصحیح خطا
• بازخورد از طرف دیگران
• درک کردن: اندیشیدن و درک آنچه آموخته شده است.
• مهارت‌های مدیریت زمان را یاد بگیرید و آن‌ها را به کار بندید.
• برای مطالعه و انجام تکالیف، مهلتی را برای خود تعیین کنید. همچنین فرصت‌هایی برای اتفاقات پیش‌بینی نشده در نظر بگیرید.
• درباره تجربه‌های ناموفق یادگیری خود فکر کنید و درباره آنچه باعث شده است تجربه ناموفق یادگیری پیش بیاید چند سطر بنویسید.

 

کتاب و مطالعه

• مهمترین صفحات هر کتاب، ”فهرست“ و ”راهنمای موضوعی“ است. استفاده موثر از این دو قسمت را فرابگیرید.
• مطالعه فعال همواره با قلم همراه است. از نوشتن داخل کتاب نترسید. کتاب‌تان را خودتان شخصی کنید و آن را برای خودتان بنویسید. با کمک مداد یا ماژیک‌های رنگی یا هر وسیله دیگر، تصویری منحصر به فرد از صفحات کتاب ایجاد و در ذهن‌خود نگه دارید. فقط دقت کنید این کار را با کتاب‌های کتابخانه و امانتی انجام ندهید!
• برای هر مطلبی که مطالعه می‌کنید یا یاد ‌می‌گیرید، یکی از این جملات را در نظر بگیرید:
• کاملا درک کرده‌ام.
• کم و بیش درک کرده‌ام.
• هنوز درک نکرده‌ام.
• استفاده از کتابخانه و منابع آن را به خوبی یاد بگیرید. مهارت ”اطلاعات یابی“ در کتابخانه را با تمرین در خود پرورش دهید.
• در کتابخانه از چشمان خود به خوبی استفاده کنید. وقتی از یک کتاب چند جلد کتاب در کتابخانه یا فهرست موضوعی کتاب‌ها موجود است، به این معنی است که آن کتاب از کتابی که تنها یک جلد از آن در کتابخانه دیده می‌شود، با اهمیت‌تر است. همچنین کتاب‌هایی که بارها تجدید چاپ شده‌اند نیز احتمالا مفید‌تر بوده‌اند. نهایتا اینکه کتاب‌هایی که از بس خوانده ‌شده‌اند، کهنه و فرسوده شده‌اند نیز باید کتاب‌های خوبی باشند و احتمالا از کتاب‌هایی که تا حالا کسی آن‌ها را به امانت نگرفته مفید‌تر هستند.

 

قبل از هر جلسه

• قبل از برگزاری هر جلسه درس، از مطالبی که قرار است یاد بگیرید آگاه باشید و حتما در مورد آن پیش‌مطالعه کنید.
• سوالات و تمرینات آخر فصلی که قرار است مطالعه شود را بررسی کنید و تا حد ممکن سعی کنید ببینید آیا می‌توانید آن‌ها را حل کنید.
• قبل از شروع درس به این سوال پاسخ دهید: «تا کنون درباره این موضوع چه یاد گرفته‌ام؟»
• سعی کنید با پیش مطالعه، سوالاتی برای خود طرح کنید و در طول کلاس در یافتن پاسخ‌هایی برای آن‌ها باشید.

 

در طول هر جلسه

• بدانید و سعی کنید کشف کنید که مدرس پس از آموزش هر مطلبی چه انتظاری از شما دارد. هدف‌های یادگیری هر مطلبی را مشخص کنید و بدانید چرا باید چیز‌های خاصی را بیاموزید.
• اگر یادداشت برداری می‌کنید، رونویسی نکنید. ایده‌ها و مفاهیم را در ذهن‌تان پردازش کنید و با زبان و کلمات خودتان یادداشت کنید.
• در مصرف کاغذ صرفه‌جویی نکنید!! صفحات را به طور کامل پر نکنید. فضای خالی کافی در صفحات باقی بگذارید تا بعدا بتوانید در آن قسمت‌ها یادداشت‌های بیشتری اضافه کنید.
• در هنگام یادداشت برداری با استفاده از اندازه‌های متفاوت خط، رنگ، یا هر تکنیک دیگر، به فرا‌خور مطلب، تفاوت‌های بصری ایجاد کنید. سعی کنید گوشت و استخوان به راحتی از هم قابل تشخیص باشند.
• در حین یادداشت برداری، سوالات و نظرات خود را حتما بنویسید. بسیاری از سوالاتی که به ذهنتان می‌آید اگر یادداشت نشوند، بعد از مدتی از ذهنتان پاک می‌شود، بی‌آنکه جوابی برایش پیدا کرده باشید.

 

پس از هر جلسه

• با یادداشت‌ها و کتاب خود کاری انجام دهید. آن‌ها را در قفسه به حال خود رها نکنید.
• مطالبی را که آموخته‌اید مرور کنید. یادداشت‌های خود را با چند نفر دیگر از هم‌کلاسی‌هایتان رد و بدل کنید و درباره مطالب درسی با هم بحث کنید.
• خلاصه مطالب را تهیه کنید. همینطور «برگ تقلب» خود را با مطالب آخرین جلسه درس تکمیل و به‌روز کنید.
• برای موضوعات که یاد گرفته‌اید، ”نقشه ذهنی بصری“ یا ”درخت یادگیری“ یا هر ابزار دیگری که دانسته‌های شما را به صورت بصری و گرافیکی نشان می‌دهد، طرح کنید.
• تکالیف سنگین را به چند بخش کوچک تقسیم کنید، برای هر یک مهلتی تعیین، و هر قسمت را در زمان خود انجام دهید.
• به خاطر داشته باشید «همکاری و مشارکت» با «تقلب» فرق دارد. گروه‌هایی تشکیل دهید و در حل مساله‌ها و تکالیف با هم همفکری کنید و به صورت گروهی مطالعه کنید و به همدیگر کمک کنید. به این ترتیب با سرعتی باورنکردنی بر ضعف‌های خود فائق می‌آیید. ضمنا به خاطر داشته باشید که توضیح دادن یک موضوع برای یک نفر دیگر، به یادگیری شما کمک بسیار زیادی می‌کند. به خاطر بسپارید که، اما نهایتا هر نفر به تنهایی تکالیفش را به انجام برساند.
• یاد بگیرید که چگونه دوری فیزیکی از یکدیگر را با کمک ارتباطات الکترونیک جبران کنید. مثل استفاده از پست الکترونیک یا گروه‌های ارتباطی و میز‌گرد‌های الکترونیکی در اینترنت.
• بسیار دقت کنید که در گروه‌های مطالعاتی هرگز کسی را ”خیط و ضایع نکنید“، و از ”نژاد پرستی“، ”قوم پرستی“ و ”جنسیت باوری“ به شدت دوری کنید. لازم است که همگی به هم احترام بگذارند و حقوق همدیگر را رعایت کنند.

 

غیبت

• طبق مقررات هر دانشجو می‌تواند تا 3 جلسه غیبت داشته باشد. و در بسیاری از موقعیت‌ها، غیبت از اختیار دانشجو خارج است؛ مثل بیماری، مشکلات شخصی، دوری از خانواده و...
• بعد از غیبت سعی کنید با کمک کتاب درسی، و یادداشت همکلاسی‌هایتان بلافاصله و به سرعت مطالب جلسه از دست رفته را فرا بگیرید و از قافله درس عقب نمانید. از دوستان خود به عنوان مدرس و منبع استفاده کنید.
• کمک به دوستان غایب توسط دیگر همکلاسی‌ها، یکی از راه‌های خودآموزی است. پس هر دو نفر سود می‌برند. به دوستان غایب خود حتما کمک کنید.
• سعی کنید سوالاتی را که برایتان در مورد مطالب آن جلسه غایب ایجاد می‌شود، از گروه‌ مطالعاتی و از دیگر هم‌کلاسی‌ها بپرسید و به جواب برسید. اگر موفق نشدید، حتما سوال و مشکل خود را به طور مشخص و واضح، بر روی کاغذ مکتوب کرده و با استاد خود در میان بگذارید.
• اگر امکان یادگیری سریع مطالب از دست رفته وجود ندارد، سعی کنید خود را با درسی که ادامه دارد تطبیق دهید و سعی نکنید تمام وقت خود را فقط برای به دست‌آوردن چیزهای از دست رفته صرف کنید، زیرا این کار باعث دورماندن از اصل موضوعات درسی می‌شود. موضوعات درسی را دنبال کنید و کم‌کم موضوعات از دست رفته را یاد بگیرید.

 

پروژه‌ها: گزارش، مقاله، و سمینار

در بسیاری از دوره‌های تحصیلی، دانشجویان پروژه‌ یا تحقیقی انجام می‌دهند که گزارش و ارائه آن، قسمتی از نمره آنان را تشکیل می‌دهد. انجام پروژه مقدار زیادی از وقت دانشجویان را می‌گیرد، اما با صرف کمی وقت و یافتن راه‌هایی برای انجام بهتر کار و ارائه بهتر گزارش نهایی، می‌توان نتایج به مراتب بهتری کسب کرد.

• برای تهیه گزارش، هرچه زودتر اقدام کنید.مثلا بعد از کارهای عملی یا پس از بازدید. وقتی که مطلب هنوز در ذهنتان تازه و نو است و جزئیات آن را به خاطر دارید، تهیه گزارش و نوشتن آن بسیار ساده‌تر است.
• یکی از خطرات به تعویق انداختن مکتوب کردن پروژه و نگارش آن، تلنبار شدن آن است. در نتیجه زمانی که باید به مرور درس‌ها برای امتحان بپردازید، مجبور می‌شوید به گزارش خود بپردازید و با آن درگیر شوید.
• استفاده از نرم‌افزارهای نشر رومیزی، مثل نرم‌افزار Word کار شما را بسیار راحت می‌کند. شما به راحتی می‌توانید بررسی‌های متعدد و غلط‌گیری متن را بسیار سریع انجام دهید و نهایتا در وقت صرفه‌جویی می‌کنید. سعی کنید حتما تایپ کردن 10 انگشتی را نیز فرا بگیرید.
• قبل از هر کاری، طرحی مکتوب برای کاری که می‌خواهید انجام دهید آماده کنید. سپس مدتی روی طرح خود فکر کنید و آن را نهایی کنید. این طرح پیش‌نویس باید شامل برنامه زمانی نیز بشود.
• هدف کلی پروژه خود را در طرح اولیه مشخص کنید. این هدف به سوال «چرا» پاسخ می‌دهد.
• برای رسیدن به هدف کلی، مسیر خود را در طرح مکتوب به چند گام کوچک‌تر تقسیم کنید که هر یک از این گام‌ها خود یک هدف جزئی به حساب می‌آیند. سپس از خود بپرسید «این هدف چگونه به نتیجه می‌رسد؟» و راه خود را مشخص کنید.
• انتخاب یک ”عنوان“ مناسب بسیار اهمیت دارد. سعی کنید عنوان تا حد ممکن کوتاه و در عین حال گویا باشد.
• ”خلاصه“ یا ”چکیده“ از قسمت‌های حائز اهمیت نوشته شما است. این قسمت را پس از اینکه کار نگارش تمام شد، بنویسید. به این ترتیب مطمئن خواهید شد که قول و وعده‌های داده شده در ابتدای نوشته، دست‌یافتنی خواهند بود.
• در ابتدای نوشته، ”هدف“‌ خود را به‌طور شفاف و دقیق مشخص کنید.
• ”مقدمه“ خوب، بسیار با اهمیت است. پاراگراف‌های اول و دوم انتظارات خواننده را از گزارش یا مقاله مشخص می‌کند.
• هر فکر یا ایده منحصر به فرد باید در یک پاراگراف از نوشته مطرح شود. از این رو نوشته خود را به پاراگراف‌های منطقی تقسیم کنید تا استدلال شما قابل درک باشد.
• بسیاری از کارشناسان و اکثر مردم با نگاهی اجمالی مطالعه می‌کنند. از این رو اولین و آخرین جمله هر پاراگراف باید طوری باشد که مفهوم را منتقل کند.
• یک ”نتیجه‌گیری“ خوب در انتهای نوشته بسیار اهمیت دارد. بسیاری هنگام ارزیابی آخرین قسمتی که می‌خوانند بخش نتیجه‌گیری است و بر اساس آن نمره می‌دهند. از این رو هرچه بخش نتیجه‌گیری کامل‌تر و جامع‌تر باشد، نمره بهتری به آن تعلق می‌گیرد. در بخش نتیجه‌گیری قاطعانه به سوال اساسی مقاله بپردازید.
• حتی اگر نتایج در چکیده هم آمده باشد، باید در نتیجه‌گیری پایانی گزارش منعکس شود. این قسمت باید بیانگر اهدافی باشد که در ابتدای نوشته معرفی شده‌اند.
• ”پیوست“‌ها باید با دقت در انتهای نوشته قرار گیرند.
• روش صحیح ارجاع به ”منابع و مراجع“ را به درستی یاد بگیرید و به کار بندید.
• نوشته نهایی خود را قبل از تحویل، چند روزی به حال خود رها کنید تا ”بیات“ شود. سپس آن را یک مرتبه دیگر مطالعه کنید و در صورتی که در این موقع مناسب تشخیص دادید، تحویل دهید. و در صورت لزوم به رفع عیوبی که تا این موقع از نظرتان پنهان مانده بوده، اقدام کنید.
• در صورتی که از ارائه سمینار خجالت می‌کشید، در موقعیت‌های آرام و بدون فشار روانی درباره موضوع سمینار با همکلاس‌ها و دوستان خود صحبت کنید و سمینار را به صورت غیر رسمی برگزار و تمرین کنید.

 

آمادگی برای امتحانات

• دوره کردن درس را خیلی زود، یعنی به محض اینکه مطلبی برای دوره کردن وجود داشته باشد، شروع کنید. به خاطر داشته باشید که اگر هیچ عامل تهدیدکننده‌ای ناشی از امتحان قریب‌الوقوع وجود نداشته باشد، دوره کردن لذت‌بخش‌تر است.
• ”مطالعه انفعالی“ خطرناک است. به این معنی که چندبار خواندن مطلبی بدون آن‌که قادر به استفاده از آن باشید، بی‌فایده است. دوره کردن زمانی سودمند است که با فعالیتی نوشتنی یا پاسخگویی به سوالات و حل مساله همراه باشد.
• خلاصه‌ای از دانسته‌های خود را تهیه کنید. خلاصه‌نویسی سبب می‌شود که موضوعات درسی را بتوانید دسته‌بندی کنید و بهتر به خاطر بسپارید.
• اوراق امتحانی، تکالیف، یادداشت‌ها و... را در طول دوره به نحو مناسبی دسته‌بندی و نگهداری کنید. (دست یافتن به آن‌ها در اواخر دوره کاری بیهوده و هراس‌آور است.)
• مطالعات موردی، مثال‌های به کار رفته و مساله‌هایی که در جلسات درس مطرح می‌شوند، ممکن است الگویی برای جلسات امتحان هم باشند.
• نسبت به بازخوردی که از انجام تکالیف کلاسی، امتحانات میان‌دوره‌ای و فعالیت‌های کلاسی دریافت می‌کنید، هوشیار باشید.
• راه و روش‌هایی برای خود-ارزیابی بیابید. و به طور پیوسته خود را پایش کنید.
• در خود-ارزیابی متوجه باشید که «ارادت زیادی به خودتان نداشته باشید!» و کار خود را بیش از ارزش واقعی آن درجه‌بندی نکنید. سعی کنید در خود-ارزیابی کار خود را سخت‌تر از مدرس ارزیابی کنید.
• با معیار‌های ارزیابی و نمره‌دهی امتحانات آشنا شوید و آنها را تمرین و رعایت کنید.

 

امتحانات شفاهی

• امتحانات شفاهی جلسه پرسش و پاسخی است که سولات آن را بیشتر سوالات کوتاه تشکیل می‌دهد.
• در امتحانات شفاهی مراقب ”پرت و پلا“ گفتن باشید. در صورتی که پاسخ بی‌ربطی ابداع کنید، معمولا سوالات بعدی سخت‌تر می‌شود.

 

امتحانات کتبی

• مقداری اضطراب و فشار روحی عملا سلامت‌بخش است. زیرا در اثر فشار روحی سطح آدرنالین خون بالا می‌رود و عملکرد انسان بهبود می‌یابد. پس چندان نگران اضطراب امتحان نباشید و از آن به بهترین نحو استفاده کنید.
• امتحانات فقط توانایی پاسخ به سوالات را اندازه‌گیری می‌کنند. این مانند هر مهارت دیگری با تمرین بهبود می‌یابد.
• مدیریت زمان در امتحانات بسیار اهمیت دارد. در امتحانات علاوه بر دانش و دانسته‌های دانشجویان، مدیریت زمان آنان نیز مورد ارزیابی قرار می‌گیرد.
• قبل از پاسخگویی به هر سوال، آن را چندین بار بخوانید. هر چند دقیقه یک‌بار از خود بپرسید «آیا به سوالات آن‌طور که از من خواسته شده پاسخ می‌دهم؟»
• اگر در سوالی با مشکلی روبه‌رو شدید، سوال بعدی را بخوانید. دقت کنید که آنچه اهمیت دارد نمره آوردن از کل ورقه امتحانی است، نه نمره آوردن از یک سوال.
• تمیزی و پاکیزگی و رعایت نظم و ترتیب در نگارش پاسخ‌ها، بدون شک اثر خوبی بر ذهن تصحیح‌کنند اوراق شما می‌گذارد و منجر به کسب نمره بهتری می‌شود. سعی کنید پاسخ‌نامه شما ظاهری منزه و منظم داشته باشد و چشم‌نواز باشد.
• ممتحنان هم انسان هستند. آنها دوست دارند به شما نمره خوبی بدهند و فقط به دنبال اشتباهات شما نیستند. اما بهترین نمره را به پاسخ‌های مشخص و کامل می‌دهند.
• در انتهای جلسه امتحان پاسخ‌های خود را مرور کنید. مطالعه دقیق و دوباره ورق امتحانی می‌تواند منجر به کسب نمره بالاتر شود. سعی کنید اشتباهات آشکار خود را ببینید و توضیحات خود را در صورت لزوم تکمیل کنید.

 

پس از امتحان: عبرت گرفتن از شکست

«هرکس که به یک ارزیابی نیاز داشته باشد، برای ”دنیای واقعی“ کاملا آماده نشده است.» -ناشناس

«هر شخص موفق، طعم شکست را چشیده است»

این قسمت برای دانشجویانی نوشته شده است که در امتحان شکست خورده‌اند. هرچند توصیه‌های آن کلی است و برای همه قابل استفاده می‌باشد.

• در ذهن بسیاری از دانشجویان، یکی از بزرگترین فشارهای روحی، شکست خوردن در امتحانات است.  سعی کنید آن را بپذیرید.
• قبول کنید که تنها در بخش خاصی موفق نشده‌اید. و از شکست به منظور تضمین موفقیت آینده با ساختن زیر‌بنایی محکم استفاده کنید. به شکست همانند «فرصتی دوباره برای یادگیری» نگاه کنید.
• شکست یک مرحله زود‌گذر است. شکست در کاری به این معنا نیست که دیگر آن کار را انجام ندهید، بلکه به این معناست که هنوز نمی‌توانید آن کار را در یک موقعیت خاص (مثلا شرایط اضطراب‌زای امتحان) انجام دهید.
• یکی از موثرترین راه‌های اشتباه نکردن، اشتباه کردن است. دلیل اشتباهات خود را دریابید تا به دانشی مفید دست یابید. به خاطر داشته باشید که در زندگی به طور کلی موفقیت ابتدا با اشتباه کردن به دست می‌آید، نه با اشتباه نکردن.
• به خاطر داشته باشید که در شکست در امتحانات، این شما نیستید که شکست خورده‌اید، بلکه آن موضوع در یک زمان خاص و با یک خصوصیات خاص، خوب سازماندهی نشده بوده.
• در پی شکست، فقط به موضوعاتی که برایتان مشکل آفرین شده‌اند نگاه نکنید، بلکه به رویکرد‌های یادگیری موضوعات نیز توجه کنید. اغلب مواقع تجزیه و تحلیل مهارت‌های یادگیری، مانند دوره‌کردن و بررسی روش امتحان سودمند است.
• در صورتی که امتحانات دیگری در پیش است، خود را برای امتحانات باقی‌مانده آماده کنید تا بتوانید امتیازی برای مراحل بعدی کسب کنید.

 

یافتن شغل

• مهارت در ارتباط نوشتاری، یکی از مهارت‌های اساسی زندگی پس از فراغت از تحصیل است. آن را به خوبی فرا بگیرید.
• نوشتن یک درخواست کار خوب، قسمت مهمی از پیدا کردن یک شغل است. سعی کنید الگوی خوبی به عنوان قالب تهیه درخواست کار بیابید و آن را طبق نیاز خود اصلاح کنید.
• ظاهر فرم‌ها و درخواست‌های کار بسیار مهم است.
• از امکانات نرم‌افزارهای نشر رومیزی حتما استفاده کنید.
• از درخواست‌های کاری که برای سازمان‌های مختلف ارسال می‌کنید، حتما یک کپی تهیه و پییش خود نگهداری کنید. این کپی زمانی که برای مصاحبه فراخوانده می‌شوید، می‌تواند به شما کمک کند. آن را حتما قبل از مصاحبه بررسی و پاسخ‌های خود را مرور کنید. بسیاری از سولات مصاحبه از متن همین درخواست کار استخراج می‌شود.
• ارتباط چهره به چهره در زندگی اهمیت خاصی دارد. اگر بتوانید افراد دیگر را قانع کنید، در ارتباط رودررو پیروز شده‌اید. و یافتن یک شغل مناسب به یک مصاحبه خوب، ایجد ارتباط چهره به چهره و نهایتا توانایی قانع کردن کارفرما بستگی دارد. با تمرین و آزمایش و خطا می‌توانید این مهارت‌ها را بیاموزید.
• بعضی اوقات در مصاحبه‌ها از مصاحبه شونده خواسته می‌شود که کمی درباره خودش صحبت کند. پاسخگویی به سوالات باز شبیه این مشکل‌تر از پاسخگویی به سوالات مستقیم است. تمرین کنید که بتوانید در حد 3 دقیقه توضیحی کوتاه درباره گذشته و تحصیلات خود ارائه کنید.
• برای سوالی شبیه اینکه «چرا ما باید شما را استخدام کنید» که این روزها به نوعی در مصاحبه‌های استخدامی پرسیده می‌شوند، پاسخ مناسبی بیابید.
• در فرصت‌های شغلی، رفتارهای اجتماعی مناسبی از خود بروز دهید. کارفرماها فقط به خاطر مدرک دانشگاهی شما را استخدام نمی‌کنند.
• اگر نتوانستید یک شغل تمام‌وقت به دست آورید، به شغل‌های موقت بپردازید. به این وسیله می‌توانید مسوولیت‌پذیری و درستکاری خود را نشان دهید که موجب یافتن شغلی تمام وقت خواهد شد.

 

 

 

 

رتبه دقیقا مساویست با زحمتی که می کشید

7- حتی الامکان هیچ درسی رو کامل کنار نگذارید مگر در موارد خاص.موفق ترین افراد در کنکور ارشد کسانی هستند که همه درسها رو در حد نرمالی پاسخ میدن.در موارد خاص میتونین درسی رو کنار بگذارید مثلا در بعضی رشته ها درس زبان انگلیسی فقط ضریب یک داره و اگر کسی در سطح قابل قبولی انگلیسی نمیدونه بهتره هم وقت مطالعه قبل از آزمون و هم وقت سر جلسش رو به سایر دروس که ضریب بیشتری دارن اختصاص بده.

8- سعی کنید ترم مهر قبل از آزمون رو حداقل واحد ممکن رو بگیرید.مرخصی رو به هیچ وجه توصیه نمیکنم چون ماهها موندن در خونه،واقعا سخت و یکنواخت و فرسایشیه و ممکنه وسط کار کلا بیخیال درس خوندن بشید.با داشتن تعداد واحد کم،هم گهگاه به دانشگاه میرین و تو جو درس خوندن قرار میگرین و هم درسهای ترمتون نوعی تنوع رو براتون ایجاد میکنه،فقط سعی کنید واحدهای آسونی رو بردارید تا مجبور نباشید وقت زیادی رو مخصوصا در زمان امتحانات پایان ترم صرفشون کنید.

9- از مهر ماه فقط خلاصه ها رو بخونید و تستهای موضوعی و طبقه بندی شده بزنید.اگر بتونین تو آزمونهای آزمایشی مثلا آزمونهای پارسه شرکت کنید خیلی خوبه چون هم بهتون انگیزه ی رقابت میده هم برنامه ریزی بهتری به درس خوندتون میده و هم سطحتون رو در مقایسه با سایر شرکت کننده های آزمون ارشد مشخص میکنه.درسهای حفظی نیاز به دوره ی زیاد داره.درسهای فرمولی نیاز به تست زدن زیاد داره و درسهای مفهومی نیاز به این داره که قبلا اون درسها رو بطور تشریحی خوب یاد گرفته باشید.

10- تا یک ماه قبل از آزمون تستای کنکورای سالهای قبل رو نزنید،اونها رو نگه دارید واسه ماه آخر.میتونین هر هفته،دو سال از آزمون کارشناسی ارشد سالهای قبل رو بزنید.این طوری تو یک ماه 8 یا 9 آزمون سالهای قبل رو دوره کردین.یک یا دو روز رو صرف هر آزمون بکنید(بسته به اینکه آزمونتون در یک روز برگزار میشه یا در دو روز) دقیقا هم شرایط سر جلسه رو ایجاد کنید،یعنی وقت بگیرید و تا پایان وقت به کار دیگه ای نپردازید.یک روز رو هم صرف مطالعه ی جوابها کنید.

11- روز آزمون با آرامش و اطمینان سر جلسه برید و مطمئن باشید نتیجه و رتبه ای که بدست خواهید آورد دقیقا بستگی مستقیم به زحمتی که کشیدین داره.در طول جلسه تمرکزتون رو کاملا حفظ کنید و فوق العاده دقت کنید هم در محاسبات و هم اینکه تستی رو جا نندازید یا بالا پایین نزنید.دور تستهایی که حس میکنن حل میشن اما زمان بر هستن رو خط بکشین تا بعد از اینکه همه تستها رو یک دور خوندین،برگردین و حلشون کنید.تستهایی رو هم نمیتونید حل کنید با ضربدر مشخص کنید.ضمنا اگر در حل تستی بین دو گزنیه شک داشتید حتما یکیش رو بزنید اما اگر بین سه یا چهار گزینه شک داشتین نه.

12- از روزی که آزمون رو دادین دیگه به نتیجه فکر نکنید تا نتایج بیاد.اگه درس خوندین نتیجه خوبه و نگرانی نداره.اگه هم درس نخوندین هم که خب نباید انتظار خاصی داشته باشید.تو مدتی که طول میکشه تا نتایج بیاد چند فرض رو در نظر بگیرید.اول اینکه فرض کنید رتبتون بین 1 تا 100 شده،ببینید در این حالت چطوری انتخاب رشته میکنید.بعد فرض کنید شدین 100 تا 200 و به همین ترتیب همه فرضهای ممکن رو در نظر بگیرید چون الان فرصت کافی برای مشورت و فکر کردن دارین،انتخاب رشته و دانشگاه رو نذارین صرفا برای بازه ی یک هفته ای بعد از اعلام نتایج.

خودتان را Reset کنید

بحث مدیریت زمان را برای اسفند و آخر سال گذاشتیم؛ تا شما بتوانید از سال آینده، به طور بهره‏ورتر و منظم‏تر، ترم خود را ادامه دهید و احساس کردیم که سال نو، شروع خوبی برای این کار باشد. تعطیلات نوروز، فرصتی برای شما فراهم می‏آورد تا یک بازنگری در روش‏ها و اصولی که برای برنامه‏ریزی و تحصیل خود به کار می‏گیرید، داشته باشید و به قول معروف، خودتان را Reset کنید. این مقاله، در بازنگری فعالیت‏هایتان، به شما کمک می‏کند و سعی می‏کند تا افق‏های تازه‏ای از نحوه گذراندن وقت، به شما ارائه دهد و نقطه‏های ضعف در مدیریت زمان را گوشزد کند.

این را بدانید که نقطه شروع کاری، آغاز موفقیت فرد است و چه بهتر که نقطه شروع فعالیت‏هایتان، بر طبق اصول صحیح مدیریت زمان باشد.

***

تا به حال چند بار در طول زندگی، احساس کمبود وقت کرده، آرزو کرده‏اید که ای کاش در هر روز، به جای 24 ساعت، 48 ساعت وقت می‏داشتید؟ حال اگر به شما بگویند که آرزوی شما برآورده شده، چه احساسی خواهید داشت؟

کلید تحقق این آرزوی شما، در آموزه‏های علم مدیریت زمان می‏باشد! با تغییر اولویت‏ها و مدیریت مؤثر زمان، می‏توان به راحتی از دچار شدن به بیماری عجله، اجتناب ورزید. مدیریت زمان، شامل مجموعه‏ای از مهارت‏ها، برای کنترل و استفاده بهتر از زمان است. رهنمودهایی عمومی وجود دارند که می‏توانند برای مدیریت زمان، در حوزه‏های متفاوت - خانه، دانشگاه و کارگاه - استفاده شوند. در این بخش، برخی از این رهنمودها را شرح می‏دهیم.

توجه به این نکته مهم است که رهنمودهای ارائه شده در این مقاله، کلی و نقطه شروعی برای توسعه روش مدیریت زمان هستند. شما برای مدیریت موفق زمان، باید یک روش مدیریت زمان مناسب خود طراحی کنید.

کج‏فهمی‏ها در مورد مدیریت زمان

یکی از مشکلات ما در زمینه کنترل زمان، این است که بسیاری از ما تصوری نادرست از مدیریت زمان و کاربرد آن داریم. آیا این موارد برای شما آشنا هستند؟

1. «مدیریت زمان، چیز خاصی نیست. من در کارم موفقم؛ پس مفهومش این است که از زمانی که در اختیار دارم، در حد مطلوب استفاده می‏کنم».

ممکن است چنین باشد؛ اما چه بسا شما با رعایت اصول زمان در مدیریت، به مراتب موفق‏تر از این می‏بودید. اگر به شما نشان داده شود که با رعایت اصول مدیریت زمان، بازدهی شما دو برابر می‏شود، چه می‏گویید؟ فکر می‏کنید تا چه حد می‏توانید بیش از این موفق باشید؛ در حالی که همه راه‏حل‏های مربوط به تنظیم زمان در مدیریت، آسان است. آن‏چه آسان نیست، ایجاد انضباط فردی برای اجرای همین امور ساده است.

2. «من از یک تقویم تنظیم برنامه و فهرست، استفاده می‏کنم؛ آیا کافی نیست»؟

این روشی است که اغلب افراد بدان توسل می‏جویند که می‏تواند باتلاقی فروبلعنده باشد. تقویم به شما می‏گوید که امروز در کجا هستید و چه باید بکنید؛ اما در مورد آینده، چیزی نمی‏تواند انجام دهد و تقریباً غیرممکن است که چیزی از گذشته را یادآور شود. بهترین ابزار زمان در مدیریت، یک نظام منسجم به هم پیوسته است؛ نظری که به شما امکان دهد تا اطلاعات لازم برای کار را کسب کنید؛ طرح‏ها و پروژه‏ها را دنبال کنید؛ نگاه و توجه‏تان به سوی هدف متمرکز شود و تصمیمات کلیدی، ضبط گردد.

برخی، مدیریت زمان را خیلی جدی نمی‏گیرند و می‏پندارند که این امر، شادی را از آنها می‏گیرد؛ اما اگر فشار و کشمکش‏های عصبی، فراموش کردن قرارها، از دست دادن مهلت‏های تعیین شده و کارکردن تا نیمه‏شب، در نظر شما شادی زندگی است، با همه آنها خوش باشید. حال از این طرف به موضوع نگاه کنید؛ اگر در روز، دو ساعت وقت اضافه داشته باشید، آن گاه می‏توانید به لذت استفاده از آن پی ببرید.

3. «مدیریت زمان، آزادی آدمی را می‏گیرد».

آزادی واقعی، از طریق انضباط به دست می‏آید. فرض کنید به طور ناگهانی به شما پیشنهاد می‏شود که به مدت یک هفته در خانه‏ای دولتی، در شیراز اقامت کنید و شما فقط دو روز فرصت دارید تا حرکت کنید. آیا آن‏قدر آمادگی دارید که در برنامه‏هایتان به گونه‏ای تجدیدنظر کنید تا بتوانید بروید؟ این، آزادی واقعی است.

4. «مدیریت زمان، برای انجام برخی کارها خوب است؛ اما در کار من، خلاقیت وجود دارد و نمی‏توانم درگیر روزمرگی و امور جاری متعارف شوم».

مدیریت زمان، اساساً به معنای روزمرگی نیست؛ بلکه تأکید اصلی آن، بر انضباط فردی است. بهره‏گیری مؤثر از زمان، به شما امکان می‏دهد تا خلاقیت خود را به کار گیرید. این کار، شما را از نگرانی و امور کسالت‏باری که مانع از اندیشه خلاق است، می‏رهاند.

5. «اصولی که برای اجرای مفاد مدیریت زمان، لازم است، بسیار دور و دراز است؛ من وقت ندارم به همه این اصول، عمل کنم».

درست است؛ وقت ندارید و درست است که تدوین برنامه روزانه که کاری جدید است، وقتتان را می‏گیرد؛ اما وقتی با این کارها خو گرفتید، واقعاً وقت‏گیر نیست؛ چند دقیقه صرف وقت، موجب صرفه‏جویی چند ساعته می‏شود.

نکاتی سودمند، برای بهبود کیفیت مدیریت زمان

حال که باورهای نادرست درباره اداره زمان و مدیریت بر آن را یادآور شدیم، وقت آن رسیده است که یک سری نکات کلی و اساسی را جهت بهبود کیفیت مدیریت زمان، متذکر شویم.

1. مهم‏ترین نکته در مدیریت زمان، این است که ابتدا باید هدف مشخصی در کارهایتان داشته باشید.

ضرب‏المثلی می‏گوید: «اگر نمی‏دانید کجا می‏روید، مهم نیست که کدام راه را انتخاب می‏کنید» و می‏توان اضافه کرد که «مهم نیست که برای رسیدن به جایی که نمی‏دانید کجاست، چه قدر زمان صرف می‏کنید».

بدون هدف، سراسر زندگی شما، بی‏ثمر، بی‏فایده و بدون اثر خواهد بود و بدون تعیین زمان، حتی ساده‏ترین هدف‏ها دست‏نیافتنی می‏شوند. تعیین هدف، به شما وقت بیشتری عطا می‏کند.

طبیعت بشری، چنان شکل گرفته که اگر در روزی معین، فاقد هدف خاصی باشد، زمان خود را به بیهودگی صرف می‏کند و از سوی دیگر، اگر دارای چندین هدف اصلی باشیم و آنها را به دقت دنبال کنیم و اگر با مبانی مدیریت زمان آشنا باشیم، می‏توانیم در همان روز گام‏هایی مهم برداریم. کلید اصلی در این راه، تعیین اولویت‏های واقعی است. داشتن هدفی که فعالیت‏های خود را در طول روز بر محور آن تعیین کنید، زمینه‏ای را فراهم می‏آورد تا به طور موفقیت‏آمیزی، از طریق مدیریت زمان، گامی مثبت به سوی آن هدف بردارید.

2. برای رسیدن به هدف‏هایتان برنامه‏ریزی کنید.

روزتان را برنامه‏ریزی کنید؛ به جای آن‏که اجازه دهید در خدمت خواسته‏ها و حتی هوس‏های دیگران باشد.

نکات زیر، جهت برنامه‏ریزی، می‏توانند سودمند واقع شوند:

1. هدف‏های درازمدت وضع کنید و برای رسیدن به آنها، مقصدهای کوچکی را قرار دهید تا شما را به آن هدف‏ها مرتبط سازند.

2. اولویت‏ها را به نسبت اهمیت آنها در میان اهداف و مقصدها، مشخص کنید.

3. انرژی خود را ارزیابی کرده، ساعاتی را که می‏توانید در حد مطلوب کار کنید، مشخص کنید.

4. با توجه به این مبنا یعنی اهداف، اولویت‏ها و ساعات کار مطلوب، برنامه کار روزانه‏تان را مشخص کنید و روی کاغذ بیاورید. هیچ چیز برای تنظیم وقت، ارزشمندتر از برنامه مدون روزانه نیست. بدون وجود چنین برنامه‏ای، همواره در خدمت خواسته‏های دیگران خواهید بود؛ اما با وجود این برنامه، همواره می‏دانید در کجا هستید و در کجا باید باشید و با اهمیتی به همین شدت، می‏دانید با اموری که در طول روز، جلوی رویتان طرح می‏شوند، چگونه برخورد کنید؛ زیرا ضرورت‏های دیگری از پیش برایتان تعیین شده‏اند.

در هدف گزینی درست، باید ابتدا هدف بلندمدت را تعیین کرد و در راستای آن هدف بلندمدت، مقصدهایی را مشخص کرد؛ مثلاً «داشتن کسب و کاری مستقل برای خود، در پنج سال آینده»، همان هدف بلندمدت است؛ سپس هر گامی که برداشته می‏شود، باید در مسیر آن هدف نهایی باشد؛ بدین معنا که باید یک رشته هدف‏های کوتاه مدت که معمولاً مقصد خوانده می‏شوند، تعیین شوند. به سخن دیگر، باید یک هدف بزرگ تعیین کرد و آن هدف را خرد کرد و به هدف‏های کوچک‏تری تقسیم کرد؛ هدف‏هایی که انجام آنها آسان‏تر و در مدتی کوتاه‏تر، تحقق‏پذیر باشند.

3. از بهترین زمان روز خود سود ببرید.

ممکن است به این مسئله پی برده باشید که در مواقعی از روز، احساس چابکی و سرحالی ذهنی و جسمی بیشتری می‏کنید. این مواقع، زمان سرحالی بدن شما نیز هست؛ چون در این اوقات، بهتر می‏توانید کار کنید. برنامه‏های خود را چنان طرح‏ریزی کنید که کارهای اولویت‏دار شما، بیشتر در این مواقع باشد تا بازده عمل نیز بالا رود.

برای مثال، بسیاری از مردم می‏دانند که بهتر است کارهایی را که به خلاقیت بیشتری نیاز دارد، صبح‏ها انجام دهند و کارهای متداول و روزمره را به بعد از ناهار موکول کنند؛ زیرا در این ساعات، بدن با افت انرژی و کمبود نیرو روبه‏رو می‏شود.

4. ناخوشایندترین کار هر روز را اول انجام دهید.

یک ضرب‏المثل قدیمی می‏گوید: «روز خود را با خوردن یک قورباغه زنده شروع کنید». اگر وظایف ناخوشایند و مخالف میل خود را به آخر هر روز موکول کنیم، نتیجه‏ای جز نگرانی و به فکر فرورفتن به بار نخواهد آورد و حتی انجام کارهای دیگر را نیز تحت‏الشعاع قرار می‏دهد. از این رو، در صورت امکان، کارهایی را که کمتر مایل به انجام آنها هستید، همان اول روز انجام دهید.

5. برای هر کاری، یک ضرب‏الاجل قرار دهید.

هر کاری را بیش از اندازه طول ندهید. وقتی کاری به قدر کافی خوب انجام شد و شما را به مقصود مورد نظرتان رساند، کافی است و خود را در دام کمال‏طلبی اسیر نکنید.

6. یک فهرست از کارهایتان درست کنید.

برای این که این فهرست مفید باشد، باید روزانه تهیه شود و فقط کارهای مهم (و نه کارهای عادی و روزمره) را فهرست کنید و بدین صورت، از طولانی شدن و بی‏نظمی آن جلوگیری کنید.

7. قانون پارتو را فراموش نکنید.

اقتصاددان ایتالیایی، «ویلفردو پارتو»، قانونی در اولویت‏بندی دارد که بسیار مفید است. قانون پارتو می‏گوید: «تقریبا 80 درصد نتیجه مورد نظر، از 20 درصد تلاش‏هایی حاصل می‏شود که انجام می‏دهیم». برای این که کارهای خود را به صورت مؤثر اولویت‏بندی کنید، باید 20 درصد مهم آن را جدا کنید. وقتی کارهای مهم تعیین شدند، شما می‏توانید بر اقداماتی تمرکز کنید که بیشترین نتیجه مورد نظر را حاصل می‏کنند. هنگام تحلیل چگونگی گذراندن اوقات خود، متوجه خواهید شد که خیلی از اوقات شما صرف کارهای کوچک و ناچیز می‏شود. به همین دلیل، توان شما صرف حوزه‏های اصلی و حیاتی - که نیازمند تلاش بیشتر هستند - نمی‏شود.

8. از امروز به بعد، روزانه 10 دقیقه را به امور زیر اختصاص دهید:

الف) پی‏گیری زمان؛ این کار نباید بیش از 5 دقیقه وقت شما را بگیرد. اگر بیش از این وقت شما را اشغال کرد، احتمالاً جزئیات زیادی را در آن وارد می‏کنید؛ جزئیات را حذف کنید.

ب) تجزیه و تحلیل زمان در پایان کار؛ روزانه چند دقیقه صرف تجزیه و تحلیل جدول پی‏گیری زمان خود کنید و راه‏هایی را کشف کنید که با حذف کردن، تأخیر انداختن و واگذار کردن امور، وقت بیشتری را صرف‏جویی کنید.

9. لازم نیست همه کارها را خودتان انجام دهید.

واقعیت این است که اگر سعی کنید همه کارها را خودتان انجام دهید، هیچ کاری را درست به پایان نخواهید رساند. اگر بخواهید در مقابل تقاضاهای فزاینده صرف وقت، جان سالم به در برید، باید بیاموزید که چه زمانی واگذاری اختیار کنید و یا کار ویژه را کنار بگذارید. این را هم بدانید که واگذاری اختیار زمان، جلوی اتلاف وقت شما را می‏گیرد و در این صورت، می‏دانید کی و چگونه واگذاری اختیار کنید.

10. روش‏ها را با موقعیت خود تطبیق دهید.

باز هم می‏گوییم که رهنمودهای ارائه شده در این مقاله، کلی و نقطه شروعی برای توسعه روش مدیریت زمان هستند. برای مدیریت موفق زمان، باید یک روش مدیریت زمان، مناسب خودتان، طراحی کنید

 

 

 

مديريت زمان

چكيده

استفاده مؤثر و اثربخش از زمان ضرورتي اجتناب ناپذير براي موفقيت در عرصه كار و زندگي است. مديريت زمان شامل مجموعه‌اي از مهارتها براي كنترل كردن و استفاده بهتر از زمان است. اين مقاله به تشريح مفاهيم و اصول مديريت زمان پرداخته و فنون و ابزاري را براي مديريت زمان در محيط زندگي و كار ارائه مي‌كند.

1- مقدمه

راه‌هاي مختلفي براي بيان درك ما از زمان وجود دارد. براي قرنها مردم از حركت ماه، ساعت آفتابي، اذان،‌ زنگ كليسا براي تنظيم برنامه‌ زماني روزانه خود استفاده كردند تا اينكه در قرن دوازدهم راهبان كاتوليك ساعت‌هايي را براي تنظيم فعاليت‌هاي خود ساختند.

در طول تاريخ تمدن‌ها به زمان و ابعاد آن توجه داشته‌اند و اين توجه در اين دوران نيز وجود دارد و عباراتي مانند «وقت طلاست» گوياي اين توجه است. جوامع امروزي جوامعي هستند كه در آنها تعداد ساعات كافي در طول روز وجود ندارد. فناوري‌هاي نو محيطي فراهم آورده‌اند كه تقريباً در مدت زمان كم مي‌توان به خيلي از اطلاعات دسترسي پيدا كرد و خيلي كارها را سريعتر و آسانتر انجام داد اما تمايل به سريعتر انجام دادن كارها و بيشتر كار انجام دادن روز ‌به ‌روز بيشتر مي‌شود.

اين رويكرد كه همواره با بشر همراه بوده ‌است اين احساس را براي او به وجود آورده ‌است كه از زمان عقب مي‌ماند و نمي‌تواند از آن به صورت مؤثر بهره گيرد. تاريخ به ما مي‌گويد كه مديريت ضعيف زمان يك مسئله قديمي است، مسئله‌اي است كه فناوري آن را به وجود نياورده ‌است و آن را نمي‌تواند حل كند. در شرايطي كه ابزار بيشتري براي مديريت زمان در اختيار داريم و فرايند‌هاي اداري، كمتر درپيچ و تاب تشريفات اداري و كاغذ بازي گم مي‌شوند، مديريت ضعيف زمان را كمتر مي‌توان مخفي كرد. مديريت زمان موضوعي است كه همه ما، چه در زندگي شخصي و چه در زندگي حرفه‌اي، نياز داريم با آن روبرو شويم تا در زندگي موفق شويم.

در ادامه در مورد وجوه مختلف مديريت زمان صحبت مي‌كنيم. ابتدا نگاهي به اصول عمومي مديريت زمان خواهيم داشت. توجه به اين اصول كمك مي‌كند كه درك بهتري از مفهوم مديريت زمان داشته باشيم و پيشنهادهايي ارائه مي‌كند كه مي‌توانيد آنها را در حوزه‌هاي مديريت زمان در زندگي خود به كار بريد. پس از ارائه رهنمودهاي عمومي، به حوزه‌هاي مديريت زمان به صورت دقيق‌تر خواهيم پرداخت. ابتدا راجع به مديريت زمان در زندگي شخصي مي‌پردازيم و سپس مديريت زمان را در حوزه كسب و كار مدنظر قرار مي‌دهيم.

2- اصول عمومي مديريت زمان

مديريت زمان مجموعه‌اي از مهارتهاست كه شما را در استفاده مؤثر از زمان كمك مي‌كنند. رهنمودهاي عمومي وجود دارند كه مي‌توانند براي مديريت زمان در حوزه‌هاي متفاوت مانند خانه، مدرسه و كار استفاده شوند. در اين بخش، برخي از اين رهنمودها را شرح مي‌دهيم. ابتدا دلايل استفاده نكردن مردم از مديريت زمان و مزاياي حاصل از مديريت زمان را مورد بررسي قرار مي‌دهيم.

احتمالاً روشن‌ترين دليل عدم استفاده از مديريت زمان اين است كه مردم نمي‌دانند مديريت زمان چيست. دليل دوم سستي و تنبلي است؛ بعضي از مردم فاقد هدف و انگيزش لازم براي برنامه‌ريزي مؤثر هستند. گروه سومي كه از مديريت زمان استفاده نمي‌كنند آنهايي هستند كه دوست دارند تحت فشار و تنگي وقت (دقيقه نود) و شرايط بحران كار كنند.

ممكن است در شرايطي استفاده نكردن از مديريت زمان توجيه‌پذير باشد اما مزاياي استفاده موفق از مديريت زمان هر گونه دليل يا توجيه را رد مي كند. مديريت زمان كمك مي‌كند كه تعيين كنيد كدام يك از كارهايي كه انجام مي‌دهيد مهمترين هستند. اين عمل به شما اين امكان را مي‌دهد به برخي فعاليتها اولويت زيادي دهيد و برخي از فعاليت‌ها را حذف كنيد. هم‌چنين مديريت زمان به شما كمك مي‌كند كه از طريق حذف مزاحمت‌ها و فعاليت‌هاي غيرضروري، مدت زماني كه واقعاً كار مي‌كنيد را افزايش دهيد. يكي از وجوه رضايت بخش مديريت زمان كاهش استرس در زندگي است. كاهش سطح استرس موجب بهبود سلامت روحي و جسمي مي‌شود.

2-1- چگونه وقت خود را مي‌گذرانيد؟

وقتي تصميم گرفتيد كه از استراتژي‌هاي مديريت زمان استفاده كنيد، از همان زمان بايد شروع كنيد. اولين قدم تحليل و بررسي روشي است كه در حال حاضر از وقت خود استفاده مي‌كنيد. اين كار نبايد از طريق حافظه انجام شود. ممكن است شما اكثريت زمانهاي بيكاري خود را به ياد نياوريد يا قادر نباشيد زمانهايي را كه صرف مكالمات طولاني مي‌كنيد دقيقاً بياد آوريد. براي ثبت نحوه گذراندن وقت مي‌توانيد از يك دفتر يادداشت، دفتر گزارش فعاليت يا يك دفتر برنامه‌ريزي با بخش‌هاي تفكيك شده به ساعت براي رديابي فعاليتها استفاده كنيد. نه تنها آنچه كه در طول روز انجام مي‌دهيد بلكه احساس خود (خسته، پرانرژي، عصباني، بي‌حال و ...) را ثبت كنيد. هر وقت كه فعاليت خود را تغيير مي‌دهيد، نوع فعاليت و زمان شروع آن را ثبت كنيد.

پس از ثبت فعاليت‌ها براي چندين روز، يادداشت‌ها آماده براي تحليل هستند. خيلي از فعاليت‌هاي ثبت شده در گزارش به صورت بارز ديده مي‌شوند چرا كه وقت زيادي صرف آنها شده است. ديگر حوزه مهم در يادداشت‌ها، فعاليت‌هاي غيرضروري است كه در طول روز انجام داده‌ايد. وقتي اين فعاليت‌ها به صورت جداگانه ديده شوند خيلي زمان‌بر نيستند اما وقتي دسته‌بندي شوند، زمان كل آنها ممكن است قابل ملاحظه باشد. تحليل فعاليتهايتان كه در گزارش ثبت شده‌اند در قدم بعدي، يعني اولويت‌بندي فعاليت‌ها، به شما كمك خواهد كرد.

2-2- اولويت‌بندي فعاليت‌ها

اولويت‌بندي يكي از مهمترين قدم‌هاي مديريت زمان است. اين عمل كمك مي‌كند كه موارد زمان‌بر كه نه اوقات خوشي را ترتيب مي‌دهند و نه كمك مي‌كنند كه به اهداف خود دست يابيد را حذف كنيد. اين مرحله بيشترين تغيير در جهت افزايش زمان را به دنبال دارد. با تصميم گيري در خصوص فعاليت‌هايي كه بايد انجام دهيد و فعاليتهايي را كه بايد حذف كنيد اولويت‌‌بندي را آغاز كنيد.

براي تصميم‌گيري در خصوص فعاليت‌هايي كه بايد انجام دهيد، فعاليت‌هايي را تعيين كنيد كه از آنها لذت مي‌بريد و آنها را خوب انجام مي‌دهيد. خيلي مهم است كه هم از نظر حرفه‌اي و هم از نظر شخصي از كاري كه انجام مي‌دهيد لذت ببريد. در گزارش خود كارهايي كه از آنها لذت مي‌بريد و كارهايي كه براي شما خوشايند نيستند را مشخص كنيد. اكثريت روز شما بايد صرف كارهايي شود كه از انجام آنها لذت مي‌بريد.

در حالي كه مهم است از انجام يك كار لذت ببريد، نيز مهم است كه آن